نمازی که شهر را اسلامی می کند.
شهر اسلامی چه تفاوتی با شهرهای غیر اسلامی می تواند داشته باشد؟
هر کدام از ما می توانیم پاسخ های متفاوتی به این پرسش بدهیم، مثلاً ممکن است بگوییم شهر اسلامی، شهری است که در معماری آن از نماد های اسلامی استفاده شده باشد و یا ممکن است بگوییم شهر اسلامی، شهری است که دارای سازمان ها و نهادهای مذهبی مثل مسجد و مدرسه علمیه و ... باشد و ...
پیامبر گرامی اسلام (ص) مهمترین و اصلی ترین شعار را در مواجهه با جامعه ی غیر دینی، توحید قرار داد. پیامبر (ص) می فرمود: «قولوا لا اله الا الله تفلحوا.» بگویید خدا یگانه است تا رستگار شوید. یعنی توحید، نماد جامعه و شهر اسلامی است.
چند سال قبل بود وقتی وارد حرم امام رضا علیه السلام شدم، حدیث جالبی از ایشان بر روی از دیوار یکی از رواق ها نوشته شده بود: «انما جعلت الجماعه لئلا یکون الاخلاص و التوحید و الاسلام و العباده لله الا ظاهراً مکشوفاً مشهوراً؛ نماز جماعت قرار داده شده است، تا اخلاص و یگانگى و اسلام و عبادت براى خداوند آشکار، باز و ظاهر باشد.»(وسائل الشیعه، ج 5، ص 372)
توحیدیی که مهمترین ویژگی و نماد جامعه و شهر اسلامی است باید آشکار و علنی شود. امام رضا (ع) می فرماید آشکار ساختن توحید با نماز جماعت است. اگر در یک شهری که ساکنان آن را مسلمانان تشکیل می دهند، همه ی این افراد نمازهای روزانه ی خود را در خانه های خود برپا کنند، قطعاً چنین شهری با یک شهری که ساکنانش مسیحی هستند، تفاوتی نخواهد داشت.
وقتی فردی غیر مسلمان وارد شهر اسلامی شود و موقع اذان مسلمانان را ببیند که خود را برای برپایی نماز جماعت به مسجد می رسانند، قطعاً به تفاوت این شهر با یک شهر غیر اسلامی پی می برد.
بنابراین می توان گفت مهمترین ویژگی یک شهر اسلامی حاکمیت روح توحید در آن شهر است و اگر بر نمادهای دینی در معماری آن نیز تأکید می شود به این دلیل است تا روح توحید در فضای شهری دمیده شود.
