اخلاص یعنی هرکاری فقط برای خشنودی خدا انجام شود. چرا که خداوند بهترین شریک است اگر کوچکترین ناخالصی در کار مشاهده شود، آن را به شریک خود می بخشد. بهترین شریک کسی است که از سهم خود به نفع شریکش چشم پوشی کند

بچه ی کوچکی که خانه را فقط برای بدست آوردن دل مادر تمیز و جارو می کند. تشویق های پدر، برادر و خواهر برایش مهم نیست و تنها در انتظار تشویق مادر است. و این یعنی کار خالصانه برای مادر.

تفکر اولین گام برای دست یابی به اخلاص در عمل است. آیا اخلاص در عمل، در فضای مجازی نیز مهم است؟

دومین گام برای اخلاص ورزی، شناخت و آگاهی است؛ یعنی بدانیم چرا وارد فضای مجازی شده ایم و تکلیف مان در این عرصه مهم چیست.

یکی از آسیب های فضای مجازی تأثیر پذیری از دیگران است و این تأثیر پذیری، اخلاص در عمل را کمرنگ می کند.

گاهی فضای مجازی همرنگ شدن با جماعت را از ما طلب می کند، خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو. و این یعنی کم رنگ شدن رنگ خدایی در کار من.

حب و بغض های غیر الاهی نیز با اخلاص در فضای مجازی منافات دارد. یعنی معیار دوستی ها و دوست داشتن ها و دشمنی ها و دشمن داشتن ها در فضای مجازی معیاری به غیر از ارزش های الاهی باشد.

سانسور کردن حقیقت و یا نگفتن تمام حقیقت نیز با اخلاص در عمل منافات دارد. انعکاس دادن بخشی از حقیقت که با خواسته های درونی من مطابق است.

انتظار تشویق داشتن از دیگران نیز با اخلاص در عمل منافات دارد. با کاری که انجام می دهم انتظار تأیید و تشویق دیگران را داشته باشم.

محجوب نماینده مجلس از 17 برابر شدن حاشیه نشینی در سی سال اخیر در ایران خبر داد. حاشیه نشینی پدیده شومی است که تاثیر مستقیم بر گسترش سایر ناهنجاری و کجروی ها در جامعه دارد. چه عواملی موجب گسترش این پدیده اجتماعی شده اند؟ گسترش ناهنجارهایی مانند سرقت، بی بند و باری اخلاقی، خشونت، طلاق و ... از پیامدهای این پدیده اجتماعی است که هزینه های فراوانی برای دولت و افراد جامعه تحمیل خواهد کرد. آیا گسترش حاشیه نشینی با ارزشهایی دینی ما ناسازگاری ندارد؟!!!!!

این کلام را از زبان صدای عدالت انسانی حضرت علی (ع) بشنویم: هیچ بینوایی گرسنه نشد، مگر آنکه از حق او ثروتمندی به نوایی رسید. هیچ نعمت فراوانی را ندیدم مگر آنکه در یک طرفش حق بر باد رفته ای خود نمایی می کرد.

مقام معظم رهبری هم می فرمایند مظهر اصلى و مصداق عمده‌ کلام حضرت همین است که کارگزاران و مسؤولان حکومت، با استفاده از نفوذ و قدرت، راحت بتوانند از امکانات عمومى استفاده کنند؛ بانکها راحت وام بدهند؛ مراکز گوناگون، امکان استفاده از زمین، آب، هوا، تجارت و وارد کردن و صادر کردن را در اختیار آنها بگذارند؛ ناگهان ببینید کسانى که دستشان از مال دنیا تا اندکى پیش خالى بود، ثروتهاى گزاف پیدا کرده‌اند؛ ظاهر کار هم قانونى است.

آقای سریع القلم در کتاب «ایران و جهانی شدن، چالش ها و راه حل ها» دیدگاههای خود در ارتباط با جهانی شدن و چالش های آن و راه حل جامعه ی ایرانی برای عبور از این چالش ها ارائه می کند.

حسن روحانی رئیس جمهور نیز پیشگفتاری بر این کتاب نوشته اند. از آنجا که مشاوران نقش مهمی در جهت دهی و تصمیم سازی و اراده راهکار به مسئولین دارند به بازخوانی برخی از بندهای این کتاب می پردازیم:

- یکی از قواعد جهانی شدن آن است که هر کشوری که از اقتصاد برتر برخوردار است، حق طبیعی اوست که برای جهان قاعده‌سازی کند(ص24)

- سیاست و فرهنگ را باید با آن قواعدی که کشورهای برتر اقتصادی جهان مانند آمریکا پدید آورده‌اند، سازگار کنیم.(ص25-26)

- نکته دیگر مهم آن است که نباید به دنیای بین‌المللی و نظام سرمایه‌داری بدبین بود، بلکه برای رشد و توسعه ایران باید به آنها «اعتماد» کرد، و هر کشوری که زودتر به آنها اعتماد کرد – مانند ژاپن- زودتر به پیشرفت و توسعه دست یافت. (ص26)

- در فرآیند پیشرفت، کشوری از رشد بیشتری برخوردار می‌شود که نظارت و حاکمیت سیاسی غرب به ویژه قدرت برتر آن یعنی آمریکا را پذیرفته باشد. (ص45)

-همکاری با بخش خصوصی مستلزم همکاری با شرکت‌های داخلی و به ویژه شرکت‌های خارجی از کشورهای صنعتی و توسعه یافته است، به طوری که می‌توان گفت رشد و توسعه ایران صرفا با همکاری با آمریکا، آلمان، فرانسه و ... امکان‌پذیر است.(ص106)

-لازمه این همکاری با آمریکا، آلمان و ... این است که آنها در ایران حضور داشته باشند.(ص105)

-علاوه بر حضور غربی‌ها در کشور ایران، آنها - به ویژه آمریکا – باید در قانونگذاری ما نیز دخالت داشته باشند.(ص105)

- کشورهایی مانند آمریکا باید در اولویت‌گذاری سیاسی ایران نیز دخالت کنند. (ص105)

-از قانون اساسی باید دست بکشیم، چون برخی از اصول آن با حضور خارجی‌ها و در نتیجه با پیشرفت کشور در تعارض است(ص126)

-همچنین برای پیشرفت‌کردن باید از اصول انقلاب دست بکشیم. (ص105-106)

-افرادی که می‌توانند مدیریت کشور را بدست گرفته و کشور را به رشد و پیشرفت برسانند، افرادی هستند که صاحب سرمایه، تحصیلکرده، صاحب کارخانه، از طبقه اشراف، کسانی که مدتی در خارج زندگی می‌کردند، بین الملل‌گرا، آشنای به زبان خارجی و ... باشند نه از قشر بومی و ضعیف جامعه.(ص128)

منبع: مقاله دکتر سید محمود نبویان با عنوان «مشاور رئیس جمهور را بهتر بشناسیم»